نقاشی‌های ایتالیایی

بیایید جهان مسحور کننده نقاشی های ایتالیایی را کشف کنیم، جایی که درخشش خلاقیت گنجینه ای جاودانه است.

به‌عنوان نویسندگان پرشور این مقاله، هر یک از ما این امتیاز را داشته‌ایم که در ایتالیا هنر یا معماری تحصیل کنیم و خوشحالیم که این داستان دلربا را با شما به اشتراک می‌گذاریم.

در طول تاریخ، ایتالیا ملیله‌ای باشکوه از فرهنگ‌ها بوده است که تأثیرات تمدن‌های یونان باستان و اتروسک را در هم می‌پیوندد.

سفر هنری در تاریخ ایتالیا به شرح زیر است:

• تأثیرات باستانی: یونان و فرهنگ های اتروسکی با هم ترکیب می شوند و موزاییکی از بیان هنری ایجاد می کنند.
• درخشش رنسانس: دوران با شاهکارهایی از افراد برجسته ای مانند داوینچی و میکل آنژ زنده می شود و جرقه خلاقیت را شعله ور می کند.
• شکوه باروک و نئوکلاسیک: ایتالیا با باروک پرآذین و آثار هنری نئوکلاسیک زیبا می درخشد و عظمتی به آن می بخشد.
• دیدگاه‌های تازه: ظهور آینده‌گرایی و نووسنتو دیدگاه‌های پر جنب و جوش و نوآورانه‌ای را تزریق می‌کند.

از شما دعوت می کنیم در سفری فراموش نشدنی در میان میراث غنی هنری ایتالیا به ما بپیوندید. با هم، دست در دست هم با مشاهیر هر دوره قدم می زنیم، رنگ های زنده هنر ایتالیا را کاوش می کنیم و خاطراتی را خلق می کنیم که ما را در این سفر شگفت انگیز همراهی می کنند.

نقاشی های ایتالیایی در دوران تاریخی مختلف

سفری جذاب و هیجان‌انگیز به دنیای هنر ایتالیا، با نگاهی به نقاشی‌های زیبا و بی‌نظیر در دوران‌های تاریخی مختلف، در انتظارمان است. 

با مشاهده آثار هنرمندان، تمام احساس هنری به کار رفته برای خلق این آثار، در وجود ما نیز متبلور می شود. پس بیایید با تماشای چند نقاشی چشمگیر و مشهور از دوران‌های مختلف، سفر هنری خود را آغاز کنیم. 

خلقت آدم The Creation of Adam

خلقت آدم (به ایتالیایی: Creazione di Adamo)  یک نقاشی دیواری معروف توسط هنرمند ایتالیایی میکل آنژ است که بین سال‌های 1508 تا 1512 به عنوان بخشی از دکوراسیون سقف کلیسای سیستین خلق شده است.

در این نقاشی، خدا به عنوان یک مرد مسن و ریش سفید به تصویر کشیده شده ، در حالی که آدم به عنوان یک چهره کاملا برهنه کشیده شده است. بازوی دراز شده خدا نشان دهنده عمل بخشیدن زندگی به آدم است که نمادی از خلقت نوع بشر در تصویر خداست.

به عقیده بعضی ها، میکل آنژ ویژگی‌های دقیق آناتومیک مغز انسان را در تصاویر پس‌زمینه گنجانده است، در حالی که برخی دیگر معتقدند که پارچه قرمز پشت خدا شبیه رحم است و پارچه سبز نشان دهنده بند ناف و نماد تولد بشریت است.

به طور کلی، خلقت آدم نه تنها شاهکار هنر رنسانس است، بلکه نمادی پایدار از رابطه بین خدا و بشریت است.

“تفکر آزاد، مادر همهٔ هنرها است.”

لئوناردو داوینچی

 مدرسه آتن The School of Athens   

مدرسه آتن (به ایتالیایی: Scuola di Atene) نقاشی دیواری معروفی است که توسط رافائل در دوران رنسانس ایتالیا در سالهای 1509 و 1511 در کاخ حواری شهر واتیکان کشیده شده است. 

این نقاشی یکی از شاهکارهای رافائل و نمایانگر کامل روح کلاسیک رنسانس به حساب می آید. شخصیت های مرکزی در این نقاشی افلاطون و ارسطو هستند که نمادی از واگرایی مکاتب فلسفی آنهاست. 

افلاطون نشان دهنده قلمرو ایده های بی زمانی است، در حالی که ارسطو بر واقعیت های عینی تمرکز می کند.

همچنین ببیند معماری ایتالیا

سنت ژروم در حال نوشتن Saint Jerome Writing

سنت ژروم در حال نوشتن یا سنت ژروم در مطالعه خود، یک اثر هنری رنگ روغن از نقاش ایتالیایی کاراواجو است. خلق این اثر به سال های 1605 تا 1606 بر می گردد و نمایش‌دهنده سنت ژروم در کلیسای کاتولیک روم است.

استفاده زیبا و بی نظیر کاراواجو از رنگ های زنده و روشن و در کنار آن برجسته کردن جزئیات با نور و سایه، به این اثر هنری جان بخشیده است.

میوزهای نگران کننده The Disquieting Muses

میوزهای نگران کننده ( به ایتالیایی: Le Muse inquietanti) نقاشی است از  جورجو د کیریکو (به ایتالیایی: Giorgio de Chirico) نقاش متافیزیک ایتالیایی ، که در طول جنگ جهانی اول در سال 1904 خلق شده است. 

این اثر مضامین زمان، مکان و ماهیت معمایی اسطوره های باستانی را بررسی می کند و به دلیل ترکیب غیر متعارف و اعتلای روح انسان مورد ستایش قرار گرفته است. 

این نقاشی چشم انداز منحصر به فردی را با فضاهای همپوشانی و متقابل به نمایش می گذارد.

شهر برمی خیزد The City Rises

شهر برمی خیزد (به ایتالیایی: La città che sale) یک نقاشی خلق شده توسط هنرمند ایتالیایی اومبرتو بوچونی (به ایتالیایی: Umberto Boccioni)‏ در سال 1910 است. نام اصلی آن “Il lavoro” (کار) است که ساختمان های درحال ساخت را در حومه شهر با دودکش هایی در پس زمینه به تصویر می کشد.

 تمرکز این اثرهنری بر تعامل پویا بین مردان و اسب هاست که نمادی از تعالی کار انسان و محیط شهری مدرن است. 

“شهر برمی خیزد” انتقال بوچونی از دیدگاهی طبیعی تر به سبکی پویا و فوتوریسم را نشان می دهد و بر اهمیت مدرنیته و پیشرفت تأکید می کند.

بیزانتین

در دوره بیزانس (قرن چهارم تا پانزدهم) هنر نقش بسزایی در بیان مضامین مذهبی و سیاسی داشت. هنر بیزانس عمیقاً تحت تأثیر مسیحیت و سنت های فرهنگی امپراتوری روم شرقی بود. برخی ویژگیهای نقاشی آن دوران عبارتند از:

• مضامین مذهبی ازمسیح، مریم باکره، قدیسین و فرشتگان
• شمایل نگاری و قراردادهای سختگیرانه برای شناسایی الهی
• فیگورهای جلوی تصویر و تماس چشمی مستقیم 
• انتزاعی، سبک دو بعدی، تلطیف شده
• رنگ های غنی و طلایی، ورق طلا برای نمادهای الهی
• موزاییک ها و نقاشی های دیواری
• تاکید بر سمبولیسم، هاله ها، حرکات، رنگ ها 
• تأثیر سنت های شرقی و غنی شده با سبک های ایرانی، سوری و مصری

بیایید با برخی از نقاشی های آن دوران آشنا شویم و در تم مذهبی از قدیسان آنها غرق شویم.

 مدونا و کودک Madonna and child  

نقاشی مدونا و کودک توسط هنرمند تأثیرگذار برلین گیرو در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم خلق شد. این تصویر نمادین در هنر غرب است که به دلیل نوآوری های این سبک در به تصویر کشیدن موضوعات مذهبی شناخته شده است.

 این نقاشی در اندازه کوچک است و تصویری صمیمی و عبادی در نظر گرفته می شود. هدف برلین گیرو ایجاد ارتباط ملموس بین بیننده و چهره های موجود در نقاشی است. 

این اثر ویژگی‌های انسان‌گرا، رنگ‌های درخشان و جزئیات ظریفی را به نمایش می‌گذارد .

موزاییک های بیزانس Byzantine mosaics

موزاییک‌های بیزانس موزاییک‌هایی هستند که از قرن چهارم تا پانزدهم در و تحت تأثیر امپراتوری بیزانس تولید شده‌اند. موزاییک‌ها برخی از محبوب‌ترین و از نظر تاریخی مهم‌ترین اشکال هنری بودند که در امپراتوری آن زمان ساخته شدند.

دو مورد از این موزاییک ها، موزاییک ژوستین اول و همسر اوتئودورا است که در کلیسای سن ویتال واقع شده اند.

اگرچه موزاییک‌های بیزانسی از شیوه‌ها و سبک‌های پیشین هلنیستی و رومی تکامل یافتند، صنعتگران در امپراتوری بیزانس پیشرفت‌های فنی مهمی کردند و هنر موزاییک را به شکلی منحصر به فرد و قدرتمند از بیان شخصی و مذهبی توسعه دادند که تأثیر قابل‌توجهی بر اسلام داشت.

رومانسک

هنر رومانسک در ایتالیا که در قرن 11-13 رایج بود، بیشتر بر معماری و مجسمه سازی متمرکز بود. نقاشی های رومانسک نسبتا کمی از این دوره، در مقایسه با سبک های هنری بعدی باقی مانده است. با این حال، هنوز نمونه های قابل توجهی از نقاشی های رمانسک در ایتالیا وجود دارند. بخشی از ویژگی های نقاشی های این دوران عبارت اند از:

• مضامین مذهبی
• فقدان دیدگاه هنری خاص
• استفاده از رنگ های غنی
• پس زمینه های طلایی
• سمبولیسم و تمثیل
• انتقال پیام های معنوی به مخاطبان

بیایید باهم چند مورد از زیباترین نقاشی های سبک رومانسک را ببینیم و از آنها لذت ببریم.

موزاییک مسیح پانتوکراتور mosaic of Christ Pantocrator

موزاییک مسیح پانتوکراتور یک اثر هنری معروف است که در کلیسای سن مارکو در ونیز، ایتالیا واقع شده است. این موزاییک خیره کننده مسیح را به عنوان فرمانروای جهان به تصویر می کشد و او را با رفتاری قدرتمند و باشکوه نشان می دهد. 

این موزاییک در گنبد مرکزی باسیلیکا قرار دارد و نمادی از هنر مذهبی رومانسک است. مسیح با هاله ای به تصویر کشیده شده و کتابی در دست دارد که نمادی از نقش او به عنوان معلم و داور الهی است. 

جزئیات پیچیده موزاییک و استفاده از رنگ طلایی و رنگ های زنده آن را به نمونه ای قابل توجه از سبک رومانسک قرون وسطا تبدیل کرده است.

تعمیدگاه پارما Parma Baptistery

تعمیدگاه پارما در شمال ایتالیا یک ساختمان مذهبی مهم است که نشان دهنده گذار بین سبک معماری رومانسک و گوتیک است. 

این ساختمان در سال 1196 راه اندازی شد و دارای یک نمای بیرونی هشت ضلعی ساخته شده از مرمر صورتی ورونا و شانزده طاق در داخل است که هر کدام شامل صحنه های نقاشی شده از قرن سیزدهم و چهاردهم هستند. 

بارزترین ویژگی، سقف گنبدی رنگ شده با شانزده پرتو است که از مرکز ساطع می شود. با گذشت زمان، نقاشی ها با فرسودگی مواجه شدند و برای حفظ این بنای تاریخی قابل توجه، کارهای مرمتی مورد نیاز بود.

گوتیک

نقاشی گوتیک در ایتالیا یک جنبش هنری مهم بود که در اواخر قرون وسطی، تقریباً از قرن سیزدهم تا پانزدهم ظهور کرد. ویژگی های متمایز و نوآوری هایی که آن را از سبک های هنری قبلی مانند هنر بیزانسی متمایز می کرد، به طور واضح در آثار هنری مشخص می شد.

برخی از ویژگی های کلیدی نقاشی گوتیک در ایتالیا عبارت اند از:

• سبک روایی و به تصویر کشیدن صحنه های مذهبی و تاریخی
• تأکید بر طبیعت گرایی و رئالیسم
• استفاده از کیاروسکورو برای ایجاد عمق 
• رنگ های زنده برای افزایش تاثیر احساسیا
• رواج نقاشی‌های دیواری در محراب‌ها و کلیساها
• استفاده از ورق طلا و تذهیب برای غنای نقاشی

در ادامه با شگفتی های نقاشی های دوارن گوتیک و سبک روایی و رنگ های زنده آنها آشنا خواهیم شد.

کلیسای کوچک اسکروینی Scrovegni Chapel 

کلیسای کوچک اسکروینی که همچنین به عنوان کلیسای آرنا نیز شناخته می شود، یک کلیسای کوچک واقع در پادوآ، ونتو، ایتالیا است. 

این مکان یک چرخه نقاشی های  دیواری معروف نقاشی شده توسط جوتو (به ایتالیایی: Giotto di Bondone) را در خود جای داده است که در حدود سال 1305 تکمیل شده اند.

نقاشی‌های دیواری قسمت‌های مختلفی از تاریخ مقدس را روایت می‌کند که از بشارت آغاز می‌شود و با داستان‌های مریم، مسیح، مصائب آنها و رستاخیز ادامه می‌یابد. دیوارغربی (نمای متقابل) آخرین داوری را نشان می دهد.

این نقاشی ها نمونه ای ارزشمند از نقاشی گوتیک ایتالیایی هستند که زیبایی و مهارت بینش هنری جوتو را به تصویر می کشند.

“نقاشی به انسان کمک می‌کند تا جهانی که در ذهن دارد را به بیرون بیاورد.”

یکل‌آنژلو بوناروتی

مائستا (Maestà (Duccio

محراب مائستا که در اوایل قرن چهاردهم برای کلیسای جامع سیه نا ساخته شد، نمونه ای نمادین از نقاشی گوتیک ایتالیایی است.  دوچو دی بوانینسنیا خالق این اثر، صحنه هایی از زندگی مسیح، مدونا و کودک و قدیسان مختلف را به نمایش می گذارد.

در پس زمینه نقاشی صحنه هایی از زندگی مریم باکره و مسیح به تصویر کشیده شده است. این محراب به خاطر نمایش احساسی و واقع گرایانه شخصیت ها شناخته می شود و نقاشی ایتالیایی را در مسیری به سمت بازنمایی واضح تر از واقعیت قرار می دهد. 

اگرچه این نقاشی در سال 1771 برچیده شد، اما برخی از پانل ها در موزه ها نگهداری می شوند که نشان دهنده مهارت هنری دوچو در دوره گوتیک هستند.

بشارت با سنت مارگارت و سنت آنسانوس Annunciation with St. Margaret and St. Ansanus

بشارت با سنت مارگارت و سنت آنسانوس یک نقاشی برجسته ایتالیایی گوتیک از سیمون مارتینی و لیپو ممی است. این بنا که در سال 1333 ساخته شد، ساختاری چوبی با مزاج و طلا است. 

این نقاشی که در اصل برای کلیسای جامع سیه نا سفارش داده شده بود، بشارت را با رئالیسم دقیق، تحت تأثیر هنر اروپای شمالی به تصویر می‌کشد.

 پانل مرکزی فرشته جبرئیل و مریم باکره را نشان می دهد، در حالی که پانل های جانبی سنت آنسانوس و یک قدیس زن را مشخص می کند. هنر و سبک نفیس این نقاشی گوتیک آن را از آثار ایتالیایی معاصر متمایز می کند.

رنسانس

نقاشی ایتالیایی رنسانس به جنبش هنری اشاره دارد که در اواخر قرن سیزدهم در ایتالیا ظهور کرد و از اوایل قرن پانزدهم تا اواخر قرن شانزدهم شکوفا شد. 

بعضی از ویژگی های نقاشی های این دوران عبارتند از: 

• طبیعت گرایی  و به تصویر کشیدن جهان طبیعی به صورت واقع گرایانه 
• تأکید بر زیبایی و پیچیدگی چهره انسان از جمله شخصیت های مذهبی 
• استفاده از پرسپکتیو خطی برای عمق و سه بعدی بودن
• نمادگرایی و ترکیب عناصر نمادین برای عمیق تر

اکنون که با ویژگی های نقاشی های این دوران آشنا شدیم بیایید چشمان خود را با چند نقاشی جذاب این دوران با نوازش کنیم.

 سقف کلیسای سیستین Sistine Chapel ceiling

سقف کلیسای سیستین که توسط میکل آنژ بین سال های 1508 تا 1512 نقاشی شده است، اثری مشهور از هنر رنسانس والا است. سقف دارای 9 صحنه از کتاب پیدایش است که «آفرینش آدم» یکی از مشهورترین آنهاست. 

به تصویر کشیدن این صحنه ها توسط میکل آنژ، مهارت او را در به کشیدن پیکره انسان در حالت های مختلف، چه با لباس و چه برهنه، به نمایش می گذارد.

پس از تکمیل سقف، میکل آنژ همچنین “آخرین داوری”، یک نقاشی دیواری بزرگ در پشت محراب را نقاشی کرد.

غسل تعمید مسیح (The Baptism of Christ (Verrocchio and Leonardo 

نقاشی تعمید مسیح رنگ روغن روی تابلو است که بین سالهای 1472 و 1475 در استودیو آندره آ دل  وروکیو با مشارکت لئوناردو داوینچی و سایر اعضای کارگاه وروکیو خلق شده است.

این نقاشی یحیی تعمید دهنده را با دو فرشته زانو زده در پیش زمینه و عناصر نمادین مانند درخت نخل نشان دهنده نجات و زندگی را به تصویر می کشد.

نقاشی تعمید مسیح  در گالری اوفیتزی در فلورانس نگهداری می شود و سبک اولیه رنسانس را به نمایش می گذارد که با طبیعت گرایی، پرسپکتیو و تمرکز بر پیکره های انسانی مشخص می شود.

همچنین ببیند هنرمندان معاصر ایتالیایی

بشارت Annunciation- Leonardo

نقاشی بشارت منسوب به لئوناردو داوینچی است که قدمت آن در حدود 1472-1476 است. این اولین کار بزرگ لئوناردو است و در دوران شاگردی او در استودیو آندره آ دل وروکیو در فلورانس تکمیل شد.

این نقاشی با استفاده از روغن و زاج بر روی یک صفحه صنوبر بزرگ کشیده شده است که صحنه ای از کتاب مقدس فرشته جبرئیل را به تصویر می کشد. در این صحنه جبرئیل به مریم اعلام می کند او را آبستن خواهد کرد و عیسی به دنیا خواهد آمد.

تولد ونوس The Birth of Venus

تولد ونوس (به ایتالیایی: Nascita di Venere) نقاشی معروف ساندرو بوتیچلی است که الهه زهره را در حال بیرون آمدن از دریا به تصویر می کشد.

این اثر در اواسط دهه 1480 نقاشی شده است و در گالری اوفیتزی در فلورانس ایتالیا نگهداری می شود.

سبک نقاشی ترکیبی از عناصر گوتیک و هنر کلاسیک با تمرکز بر خطوط برازنده و فیگورهای اثیری است. محبوبیت آن در جذابیت قابل دسترس و حس نهفته در آن است.

شام آخر The Last Supper

شام آخر(به ایتالیایی: Il Cenacolo) نقاشی دیواری معروف لئوناردو داوینچی است که در دوران رنسانس والا در ایتالیا بین سال‌های 1495 و 1498 خلق شده است.

این نقاشی صحنه آخرین غذای عیسی با دوازده رسولش و واکنش‌های احساسی آنها را به تصویر می‌کشد. نقاشی شام آخربه دلیل تسلط بر پرسپکتیو، استفاده از نور و سایه و به تصویر کشیدن احساسات پیچیده انسانی مشهور است.

این اثرهنری به سفارش دوک میلان، با تمپر روی یک دیوار سنگی نقاشی شده است. امروزه با وجود تلاش‌های گسترده برای مرمت آن فقط مقدار کمی از نقاشی اصلی باقی مانده است.

Mona Lisa مونا لیزا

مونالیزا (به ایتالیایی: Gioconda) یک نقاشی پرتره مشهور است که توسط هنرمند ایتالیایی لئوناردو داوینچی در دوره رنسانس بین سال‌های 1503 و 1506 نقاشی شده است.

تسلط لئوناردو داوینچی بر تکنیک هایی مانند اسفوماتو (ترکیب ظریف رنگ ها و تن ها) و کیاروسکورو (تضاد بین نور و سایه) در نقاشی مشهود است. شهرت و جذابیت این تابلو نه تنها به خاطر شایستگی های هنری آن است، بلکه به دلیل ماهیت اسرارآمیز آن است.

لبخند و نگاه معمایی این سوژه باعث ایجاد حدس و گمان و بحث در میان علاقه مندان به هنر، دانش پژوهان و عموم مردم شده است.

طوفان The Tempest- Giorgione

طوفان (به ایتالیایی: La Tempesta) یک نقاشی رنسانس از هنرمند ایتالیایی جورجونه است که بین سال‌های 1506 و 1508 نقاشی شده است.

این نقاشی زنی را به تصویر می کشد که با یک نوزاد نشسته است و مردی که احتمالاً یک سرباز است در سمت چپ ایستاده است. ترکیب بندی نقش مهمی در این منظره  دارد و به نقاشی منظره اولیه کمک می کند.

 ابهام این اثر هنری بینندگان را مجذوب خود کرده و به مرور زمان به ارجاعات و تفاسیر فرهنگی متفاوتی منجر شده است.

این تابلو که در اصل توسط گابریله وندرامین، یک نجیب ونیزی سفارش داده شده بود، اکنون در گالری دل آکادمی در ونیز، ایتالیا نگهداری می‌شود.

عروج باکره Assumption of the Virgin

عروج باکره، که به نام آسونتا (Assunta) نیز شناخته می‌شود، یک محراب مشهور است که توسط هنرمند رنسانس ایتالیایی تیتیان بین سال‌های 1515 تا  1518 به سبک رنسانس والا در کلیسای سانتا ماریا گلوریوسا دی فراری نقاشی شده است. 

این نقاشی لحظه عروج مریم را با حضور فرشتگان و خدای پدر در قلمرو آسمانی به نمایش می گذارد. نبود عناصر دیگر منظره و استفاده از آسمان آبی یا خاکستری در تضاد با نور طلایی بهشتی، جدایی تیتیان را از سبک سنتی نقاشی مشخص می‌کند.

ونوس اوربینو The Venus of Urbino

ونوس اوربینو(به ایتالیایی: Venere di Urbino) نقاشی معروفی است که توسط تیتیان در سال 1538 برای گویدوبالدو دوم ، دوک اوربینو خلق شد. 

این نقاشی ونوس را کاملاً برهنه به تصویر می کشد که به بیننده خیره شده است و نماد و تمثیل ازدواج است.

عناصری که نشان دهنده وظایف زن، وفاداری زناشویی و انتظار مادری است از این نقاشی برداشت می شوند.

پریماورا (Primavera (Botticelli

پریماورا نقاشی معروف ساندرو بوتیچلی متعلق به اواخر قرن پانزدهم است. این یک تابلوی نقاشی بزرگ با رنگ تمپر است و یکی از بحث برانگیزترین و محبوب ترین نقاشی ها در هنر غرب به حساب می آید. 

این نقاشی گروهی از شخصیت‌های اساطیری را در باغی به تصویر می‌کشد که نمادی از رشد سرسبز بهار است. معنای دقیق نقاشی قابل تفسیر است، اما اعتقاد بر این است که تمثیلی از باروری جهان در بهار است. 

این ترکیب از نظر نمادگرایی غنی است و از منابع ادبی کلاسیک و رنسانس گرفته شده است. پریماورا بخشی از مجموعه گالری اوفیتزی در فلورانس ایتالیا است.

“نقاشی، زبانی بی‌کلام است و نقاشی‌گر، ترجمان احساسات است.”

لئوناردو داوینچی

منریسم

منریسم یک جنبش هنری بود که در اواخر دوره رنسانس، عمدتاً در قرن 15 و اوایل قرن 16 در ایتالیا ظهور کرد. ویژگی های منریست در نقاط کوتاه:

• نسبت های تحریف شده برای خلاقیت و ظرافت
• ژست های کشیده و دراز برای نمایش پویایی 
• ترکیب بندی های شلوغ با پس زمینه های پیچیده 
• استفاده از رنگ های زنده و مصنوعی 
• نمادگرایی و تمثیل با معانی پنهان
• مرتبط با محافل درباری و اشرافی 

 در اینجا چند نقاشی قابل توجه منریستی آورده شده است که از هرکدام می توان ساعتها لذت برد و در دنیای شلوغ آنها سیر کرد:

آخرین داوری (The Last Judgment (Michelangelo

آخرین داوری (به ایتالیایی: Il Giudizio Universale) نقاشی دیواری معروفی است که توسط میکل آنژ بر روی دیوار محراب کلیسای سیستین در شهر واتیکان کشیده شده است. تکمیل آن بیش از چهارسال از 1536تا1541 طول کشید و از بیش از 300 شکل تشکیل شده است.

این نقاشی آمدن دوم مسیح و قضاوت نهایی بشریت توسط خدا را به تصویر می کشد. تصویری که میکل آنژ از آخرین داوری به تصویر می کشد، از ترکیب بندی های سنتی منحرف می شود و باعث ایجاد حس آشفتگی و هیجان در میان چهره ها می شود.

رسوب از صلیب (The Deposition from the Cross (Pontormo

رسوب( فروآمدن) از صلیب یک محراب مشهور است که توسط جاکوپو دا پونتورمو، نقاش ایتالیایی دوره رنسانس، در سال 1528 خلق شده است.

این نقاشی لحظه رسوب مسیح را به تصویر می کشد که توسط چهره های غمگین احاطه شده است.عزاداران در قسمت‌های روشن صورتی و آبی به تصویر کشیده شده‌اند که تضاد شدیدی در برابر مسیح رنگ پریده و بی‌جان ایجاد می‌کنند.

نقاشی رسوب از صلیب بازنمایی قابل توجهی از این موضوع در هنر قرون وسطی است و هنرمندان رنسانس به کشف پیچیدگی های آن ادامه دادند.

ونوس، کوپید، قباحت و زمان Venus, Cupid, Folly and Time

“ونوس، کوپید، حماقت و زمان” (به ایتالیایی ‘Allegoria del trionfo di Venere) که به نام تمثیل زهره نیز معروف است، یک نقاشی معروف منریست اثر آگنولو برونزینو معروف به آنیولو برونتسینو است.

 این تصویر زهره، الهه عشق را به همراه پسرش کوپید، همراه با تمثیل های حماقت و زمان به تصویر می کشد.

این نقاشی مضامین عشق، فریب و گذر زمان را بررسی می کند که به دلیل جزئیات پیچیده و رنگ های زنده اش شناخته شده است.

پس از مشاهده دوران پر نقش و نگار رنسانس و اواخر آن دوران یعنی منریست، وقت آن است که با  سبک نقاشی دراماتیک و باشکوه  دوران باروک که در بیننده احساس هیبت ایجاد می کند، آشنا شویم.

همچنین ببیند ساختمان های ایتالیایی

باروک

دوره باروک، که قرن هفدهم را در بر می گیرد، دوران مهمی در تاریخ هنر و فرهنگ بود. ویژگی مهم آن سبکی باشکوه، آراسته و دراماتیک بود که به دنبال برانگیختن احساسات شدید و ایجاد حس هیبت در بیننده بود. 

دوران باروک شاهد تحولات عمده ای در اشکال مختلف هنری از جمله نقاشی، مجسمه سازی، معماری و موسیقی بود. ویژگی نقاشی های این دوران عبارتند از:

• ترکیب بندی های دراماتیک و پویا با حس حرکت و انرژی
• استفاده از کیاروسکورو (تضاد قوی بین نور و تاریکی) برای ایجاد عمق و درام
• تاکید بر شدت عاطفی و نمایشی بودن در به تصویر کشیدن سوژه ها
• رنگ های غنی، عمیق و جزئیات مجلل برای القای حس عظمت
• توجه به جزئیات واقعی و رندر ماهرانه بافت ها
• ترکیب عناصر تمثیلی و نمادین برای انتقال معانی عمیق تر.
• تصویری از افراد قدرتمند و با نفوذ، از جمله پادشاهان و اشراف.
• ادغام معماری و جلوه های توهم گرایانه برای غوطه ور کردن بینندگان در صحنه

چند نقاشی باشکوه معروف دوران باروک عبارتند از:

جودیت قاتل هولوفرنس Judith Slaying Holofernes

جودیت قاتل هولوفرنس (به ایتالیایی: Giuditta che decapita Oloferne) یک نقاشی معروف باروک از آرتمیزیا جنتیلسکی است که ترور هولوفرنس را از کتاب آخرالزمان جودیت به تصویر می کشد. این اثر که در حدود سال 1620 خلق شده و در حال حاضر در گالری اوفیتزی در فلورانس نگهداری می شود. 

این نقاشی مهارت جنتیلسکی در ترکیب بندی، کیاروسکورو (تضاد قوی بین نور و تاریکی) و رئالیسم را به نمایش می گذارد و تنش خشونت آمیز بین جودیت، آبرا و هولوفرنس در حال مرگ را به تصویر می کشد. 

صحنه بر روی عمل وحشیانه قتل، با عناصر خون، دست و پا و فلز تمرکز دارد. نمایش جنتیلسکی از جودیت به عنوان شخصیتی قوی و مصمم، تجربیات شخصی او را منعکس می کند و نقش های جنسیتی سنتی را به چالش می کشد.

تجاوز به زنان سابین The Rape of the Sabine Women

تجاوز به زنان سابین (به ایتالیایی:ratto delle Sabine) تابلویی از پیتر پل روبنس است که به سفارش فیلیپ چهارم اسپانیا در سال 1639 نقاشی شد.اگرچه روبنس قبل از تکمیل آن درگذشت، اما نقاشی توسط گاسپار دو کرایر به پایان رسید. 

این نقاشی رویداد اسطوره‌ای و تاریخی تجاوز به زنان سابین را در دوران سلطنت رومولوس، اولین پادشاه روم باستان به تصویر می‌کشد.

فراخوان سنت متی The Calling of St Matthew

فراخوان سنت متی (به ایتالیایی: Vocazione di San Matteo) نقاشی کاراواجو است که در سالهای 1599-1600 برای کلیسای کوچک کنتارلی در کلیسای سن لوئیجی دی فرانسی در رم تکمیل شد.

این تصویر لحظه ای را به تصویر می کشد که عیسی به متی الهام می کند تا از او پیروی کند. پرتویی از نور چهره های آنها را روشن می کند و نماد لحظه بیداری معنوی است. 

 این نقاشی سبک طبیعت گرایی کاراواجو در دوران باروک را نشان می‌دهد و نشان‌دهنده دورشدن از هنر منریستی آن زمان است. هویت متی و معنای دقیق ژست‌های موجود در این نقاشی موضوع بحث بین محققان بوده است.

شام در اماوس Supper at Emmaus

شام در امائوس نقاشی از هنرمند باروک ایتالیایی کاراواجو است که در سال 1601 اجرا شده و اکنون در لندن نگهداری می شود.

این نقاشی لحظه ای را به تصویر می کشد که عیسی زنده شده اما ناشناس خود را به دو تن از شاگردانش (که گمان می رود لوقا و کلئوپاس باشند) در شهر امائوس نشان می دهد، اما زود از دید آنها ناپدید می شود.

این نقاشی به‌خاطر شکل‌های طبیعی، پس‌زمینه تیره و عناصر بی‌جان‌اش شناخته می‌شود. 

این اثر هنری توانایی کاراواجو در به تصویر کشیدن عالی  صحنه های روزمره را به نمایش می گذارد.

پس از پایان سفر شگفت انگیز خود به نقاشی های سبک باروک، بیایید با هم قدم به دنیای هنر رورکوکو بگذاریم.

روکوکو 

هنر روکوکو ایتالیایی به هنرهای نقاشی و پلاستیک  در دوره روکوکو اشاره دارد که از اوایل تا اواخر قرن هجدهم در ایتالیا رخ داد.

 این سبک به شدت تحت تأثیر سبک روکای فرانسه، زادگاه روکوکو بود. برخی از ویژگی های این سبک هنری عبارت اند از:

• فرم های آراسته و روان
• تم های بازیگوش و غریب
• جزئیات مجلل و پیچیده
• عناصر تمثیلی و اساطیری
• تصاویر صمیمی از احساسات
• مناظر خیالی
• تاکید بر موضوعات اشرافی
• نقاشی های دیواری سقف بزرگ

 بیایید با چند نقاشی معروف از این دوران و ویژگی های آنها آشنا شویم.

جونو در حال دریافت سر آرگوس Juno Receiving the Head of Argos

جونو در حال دریافت سر آرگوس، نقاشی معروفی از یاکوپو آمیگونی نقاش ایتالیایی در سال 1757 به سبک روکوکو است. 

این اثر هنری صحنه‌ای اسطوره‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن الهه جونو، که با طاووس و لباس سلطنتی‌اش شناخته می‌شود، سر آرگوس را دریافت می‌کند. 

این اثر جوهره دراماتیک و تئاتری سبک روکوکو را به تصویر می کشد و گواهی بر مهارت آمیگونی در به تصویر کشیدن روایت های اساطیری با ظرافت و پویایی است.

هرکول و اومفاله Hercules and Omphale

هرکول و اومفاله (به ایتالیایی: Ercole e Onfale) نقاشی معروفی از آنتونیو بلوچی نقاش ایتالیایی روکوکو است. این اثر هنری داستان اساطیری هرکول و اومفال را به تصویر می کشد. 

در نقاشی، هرکول با لباس اومفال نشان داده شده است، در حالی که او با اطمینان چماق او را در دست گرفته است. 

این صحنه تغییر نقش را به تصویر می‌کشد که در آن هرکول مطیع اومفال می‌شود و مضامین قدرت و پویایی جنسیت را برجسته می‌کند.

پس از تماشای دنیای پر رمز و راز نقاشی باروک، اکنون بیایید به دوران نئوکلاسیک سفر کنیم و از جاذبه های غنی این دوران در استفاده از رنگ ها لذت ببریم.

نئوکلاسیک

نئوکلاسیک یک جنبش هنری مهم بود که در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 ظهور کرد و از هنر و فرهنگ کلاسیک یونان و روم الهام گرفت. 

ایتالیا با میراث غنی تاریخی و هنری خود، نقش مهمی در توسعه نقاشی نئوکلاسیک ایفا کرد. 

برخی از ویژگی های این سبک نقاشی عبارتند از:

• تاکید بر موضوعات کلاسیک
• فیگورهای ایده آل با تمرکز بر زیبایی و تناسب
• سبک دقیق وبا دقت آناتومیک
• ترکیب بندی کلاسیک با آرایش های متعادل و متقارن
• صحنه های روایی و دراماتیک برای برانگیختن احساسات
• پالت رنگ محدود برای نمایش جدیت

در اینجا چند نقاشی مهم نئوکلاسیک در ایتالیا آورده شده است:

عبور ناپلئون از آلپ Napoleon Crossing the Alps

ناپلئون در حال عبور از آلپ (به ایتالیایی:Bonaparte valica il Gran San Bernardo) مجموعه ای از پنج پرتره سوارکاری روغن روی بوم از ناپلئون بناپارت است که توسط ژاک لوئیس دیوید بین سال های 1801 و 1805 کشیده شده است.

هر نسخه از نقاشی از نظر اندازه مشابه است و ناپلئون سوار بر اسب را نشان می‌دهد که یونیفرم و شنل بلندی به تن دارد. 

مناظر و جزئیات در بین نسخه های مختلف کمی متفاوت است. این نقاشی ها نمونه های قابل توجهی از سبک نئوکلاسیک دیوید و استفاده او از نمادگرایی هستند.

“هنر، دروازه‌ای است که از طریق آن خروجی به جهان معنایی باز می‌شود.”

پابلو پیکاسو

دوران مدرن و معاصر ایتالیا

دوران مدرن و معاصر ایتالیا، به ظهور سبک های هنری در نقاشی و مجسمه سازی از قرن نوزدهم به بعد اشاره دارد که با جنبش هایی مانند فوتوریسم، نووچنتو، هنر متافیزیک و آرته پوورا دسته بندی می شود. در ادامه با این جنبش های هنری و مشهورترین نقاشی های هر دوران آشنا می شویم.

جنبش هنری فوتوریسم Futurism

آینده نگری جنبشی بود که توسط نویسنده ایتالیایی فیلیپو توماسو مارینتی در سال 1909 پایه گذاری شد. برخی از ویژگی های این سبک عبارتند از:

• عدم پذیرش سنت قبلی در هنر
• تاکید بر سرعت و تکنولوژی
• شیفتگی نسبت به جوانی و خشونت
• رویکرد چند رشته ای
• پویایی در هنر
• ناسیونالیسم

بیایید با هم سفری به دنیای پر رمز و راز نقاشی های سبک فوتوریسم داشته باشیم.

الاستیسیته Elasticity 

نقاشی اومبرتو بوچونی با عنوان کشسانی (به ایتالیایی:Elasticità) که در سال 1912 خلق شد، نمونه ای از زیبایی شناسی فوتوریسم (آینده گرایانه) از حرکت و انرژی پویا است. 

این شاهکار اسبی را در حال تاختن از طریق فرم های درهم، رنگ های روشن و پرتوهای نور به تصویر می کشد که حس سرعت و حرکت را ایجاد می کند. 

کاوش بوچونی در ایده های مجسمه سازی و تعامل بین ماده و فضا در این اثر مشهود است.

پویایی یک دوچرخه سوار Dynamism of a Cyclist

پویایی یک دوچرخه سوار (به ایتالیایی:Dinamismo di un ciclista) اثر اومبرتو بوچونی، نقاشی 1913 است که نمادهای جنبش آینده نگری را با سرعت، حمل و نقل مدرن و به تصویر کشیدن حس پویای حرکت نشان می دهد. 

این اثر هنری یک دوچرخه‌سوار مسابقه‌ای را به نمایش می‌گذارد که از طریق خطوط نیرو و منحنی‌های مشخص فوتوریستی به تصویر کشیده شده است. 

نقاشی دوچرخه، فیگور و فضای اطراف را در یک فرم یکپارچه ادغام می کند. استفاده بوچونی از تکنیک تقسیم‌گرایانه و ترکیب عناصر کوبیست، به ترکیب بندی پیچیدگی می‌افزاید. 

انتخاب رنگهای ناسازگار نشان دهنده تلاش آینده پژوهان برای ایجاد یک تئوری رنگ منسجم است.

زن در بالکن woman on the balcony

نقاشی کارلو کارا در سال 1912 با عنوان زنی در بالکن ( به ایتالیایی:Simultaneità La donna al balcone) نمونه ای از کاوش او در جنبش فوتوریست است. 

این اثرهنری چهره یک زن را در بالکن با استفاده از خطوط تیز، فرم های تکه تکه و رنگ های پررنگ به تصویر می کشد و پویایی و انرژی زندگی مدرن را از طریق ترکیب الهام گرفته از کوبیسم و بازنمایی انتزاعی خود به تصویر می کشد. 

نقاشی زن در بالکن نمونه بارز تعامل با جنبش آینده نگر و توانایی کارلو کارا در انتقال سرزندگی دوران مدرن است.

تدفین گالی آنارشیست The Funeral of the Anarchist Galli

تدفین گالی آنارشیست (به ایتالیایی: Il Funerale dell’anarchico Galli) نقاشی مشهوری از هنرمند ایتالیایی کارلو کارا است که در سال 1911 با سبک فوتوریست خلق شده است. 

این نقاشی مراسم تشییع جنازه خشونت‌آمیز آنارشیست آنجلو گالی را به تصویر می‌کشد که خود کارلو کارا شاهد آن بود. 

این اثر هنری با خطوط شدید و سنگینی که حرکت را به تصویر می‌کشد مشخص می‌شود و به دلیل اقتباس از تکنیک‌های کوبیسم مورد تحسین قرار گرفته است. 

پویایی یک سگ روی افسار Dynamism of a Dog on a Leash

پویایی یک سگ روی افسار(به ایتالیایی: Dinamismo di un cane al guinzaglio) اثر هنرمند فوتوریست ایتالیایی جاکومو بالا است که در سال ۱۹۱۲ منتشر شد. این  نقاشی یک سگ و پاهای صاحبش را در حال حرکت سریع با تارشدن و تکثیر قسمت های آنها به تصویر می کشد. 

جاکومو با الهام از مطالعات کرونوفوتوگرافی حیوانات در حال حرکت، سعی کرد از طریق تکنیک هایی مانند محو کردن و روی هم قرار دادن خطوط، یک لحظه را ثبت کند.

 این نقاشی به دلیل به تصویر کشیدن حرکت مورد تحسین قرار گرفته است و یکی از برجسته ترین آثار آینده گرایی به حساب می آید.

“نقاشی نیازی به فهم ندارد، تنها به عشق نیاز دارد.”

جکسون پولاک

جنبش هنری نووچنتو Novecento Italiano 

جنبش نقاشی نووچنتو الهام گرفته از هنر ایتالیایی قرن 15 و 16 بود که در سال 1922 ظهور کرد.این سبک بر احیای سنت های هنر کلاسیک متمرکز بود و تأکید بر بازنمایی فیگوراتیو، به‌ویژه شخصیت‌های قهرمان یا یادبود داشت.

هدف هنرمندان این بود که هنر خود را با آرمان های فاشیسم هماهنگ کنند و یک هنر جدید و در عین حال سنتی ایتالیایی خلق کنند. ویژگی های نقاشی های این سبک عبارت اند از:

• رد مدرنیسم و تمرکز بر سبک های سنتی
• پذیرش سبک کلاسیک و الهام از هنر رنسانس و باروک 
• رئالیسم و به تصویر کشیدن مضامین تاریخی و اساطیری
• فرم های ساده شده، اجتناب از جزئیات بیش از حد
• رنگ های تند و پر جنب و جوش برای تاثیر احساسی
• چهره های انسانی و پرتره به عنوان موضوعات برجسته
• تاکید بر نظم و هماهنگی

بیایید چند مورد از نقاشی های مشهور این سبک را با هم ببینیم.

طبقه چهارم The Fourth Estate

طبقه چهارم (به ایتالیایی: “Il quarto stato”) نقاشی رنگ روغن اثر جوزپه پلیتزا دا وُلپدو است که بین سال‌های 1898 و 1901 خلق شده است. 

این نقاشی با عنوان اصلی “مسیر کارگران” اعتصاب کارگری را به تصویر می‌کشد که نمایندگان کارگران با آرامش برای حقوق خود مذاکره کنند.  در واقع نمادی از طبقه کارگر ایستاده در کنار املاک سنتی اشراف، روحانیون و مردم عادی است.

این نقاشی بازنمای مبارزه طبقه کارگر برای حقوق جهانی و تغییرات اجتماعی است و از نظر هنری و اجتماعی نمادی از قرن بیستم محسوب می شود. 

استفاده از تقسیم‌گرایی، به تصویر کشیدن نور و حرکت را در صحنه می‌افزاید، در حالی که ترکیب عناصر کلاسیک و مدرن به اثر هنری تأثیری ماندگار و قدرتمند می‌دهد.

 خواهران برایانزا Brianza sisters  

نقاشی خواهران برایانزا (به ایتالیایی:Sorelle brianzole) توسط آنسلمو بوچی در سال 1932 با سبک نووچنتو کشیده شد. 

این نقاشی بر روی تضاد بین فیگوراسیون دقیق صورت و دست های فیگور رو به ناظر فوکس می کند و در واقع تخیلی بودن بازنمایی لباس های رنگارنگ و تزئین شده را مشخص می کند.

ترکیب کلی نقاشی نیز واقعی است، یک پرتره دوتایی که در آن یکی از سوژه ها از پشت به تصویر کشیده شده است.

هنر متافیزیکی

در سال 1910، جورجو د کیریکو ایتالیایی شروع به رهبری سبک جدیدی از نقاشی کرد که در آن با الهام از لحظات معمایی زندگی ما، زمانی که آگاهی عادی معلق می شود و احساس می کنیم که از زمان خارج شده ایم را به تصویر کشاند.

نام این سبک هنرمتافیزیکی ( ایتالیایی: Pittura Metafisi ) بود که به عنوان یک جنبش هنری در آغاز قرن بیستم در ایتالیا تکامل یافت. 

در تقابل مستقیم با سبک آوانگارد اوایل قرن بیستم، نقاشی های متافیزیکی حالت کلی انزوا و رمز و راز فراموش نشدنی را به نمایش گذاشتند. ویژگی های این سبک عبارتند از:

• مناظر سورئال و رویایی
• کنار هم قرار دادن اشیاء نامرتبط
• عناصر معماری در محیط های متروک
• سایه های دراز برای درام
• سکون و سکوت
• نمادگرایی غنی
• فضای ماورایی
• تأثیرگذار بر سورئالیسم

 بیایید باهم چند نمونه از نقاشی های متافیزیکی را ببینیم و در بی زمانی آنها غرق شویم.

معمای ساعت The Enigma of the Hour

معمای ساعت (به ایتالیایی: L’enigma dell’ora) یک نقاشی از نقاش متافیزیک ایتالیایی جورجو د کیریکو در سال 1910 تا 1911 است.

 این اثر هنری مشخص کننده  میدان یک شهر با معماری کلاسیک، چهره های اسرارآمیز و نورپردازی زاویه ای است.

ماهیت معمایی و عناصر نمادین نقاشی، تفسیرهای متعددی را به دنبال دارد. برخی معتقدند که شکل سفیدرنگ نشان دهنده ادیسه است.

این نقاشی یکی از آثار هنری مفهومی د کیریکو در نظر گرفته می شود که مفاهیم فلسفی را به شکل بصری ترجمه می کند. 

بیضی ظاهر The Oval of Apparition 

“بیضی ظاهر” نقاشی معروفی است که توسط هنرمند مشهور ایتالیایی سبک متافیزیک، کارلوکارا خلق شده است. این نقاشی یکی از شاهکارهای او به حساب می آید.

 “بیضی ظاهر” در سال 1929 تکمیل شد و یک اثر هنری رنگ روغن روی بوم با ابعاد تقریبا 120 در 150 سانتی متر است.

 این نقاشی صحنه‌ای سورئال و رویایی را به تصویر می‌کشد که دارای فرمی بیضی شکل مرکزی است که به نظر می‌رسد در فضا شناور یا معلق است. 

کارلا درون بیضی، دنیایی اسرارآمیز و اثیری را به تصویر می‌کشد که مملو از تصاویر نمادین و چهره‌های معمایی است. 

استفاده از رنگ‌های تند و پر جنب و جوش به طبیعت خیره‌کننده و فریبنده نقاشی می‌افزاید و حس هیبت و حس کنجکاوی را در بیننده برمی‌انگیزاند.

سودای خروج The Melancholy of Departure

سودای خروج (به ایتالیایی:Melanconia della partenza)  نقاشی جورجو د کیریکو نقاش متافیزیک ایتالیایی است که در سال ۱۹۱۶ خلق شد. 

این نقاشی مجموعه ای از اشیاء، از جمله سه پایه با نقشه مثلثی شکل را به تصویر می کشد که در یک اتاق سرپوشیده در شب تنظیم شده اند و از طریق یک طاق نما و یک برج قابل مشاهده است. 

این نقاشی منعکس کننده تغییر مسیر نقاش به سمت ترکیب بندی های انتزاعی تر و معانی پنهان در آثارش و همچنین مضامین تکرارشونده او از سفر و عزیمت است.

“نقاشی، زبانی بی‌کلام است و نقاشی‌گر، ترجمان احساسات است.”

هنری ماتیس

نوستالژی بی نهایت The Nostalgia of the Infinite

نوستالژی بی‌نهایت (ایتالیایی: La nostalgia dell’infinito) یک نقاشی مشهور از جورجو د کیریکو، نقاش متافیزیک ایتالیایی است. 

این نقاشی که در اوایل دهه 1910 خلق شد، دارای یک برج برجسته به عنوان موضوع اصلی خود است.

 این صحنه با زاویه و نور ضعیف عصر روشن می شود. در پیش زمینه، دو فیگور سایه ای کوچک دیده می شود که یادآور آثار سالوادور دالی هستند.

 این نقاشی به طور گسترده ای به عنوان معروف ترین نمونه از تم برج موجود در بسیاری از آثار هنری این نقاش شناخته شده است.

همچنین ببیند محله تراسته وره (رم)

سخن پایانی

امیدوارم از زیبایی این آثار هنری که میراث فرهنگی غنی ایتالیا را شکل داده اند، الهام گرفته و شگفت زده شده باشید. از شما برای اینکه بخشی از این تجربه بودید متشکرم و امیدوارم که از دنیای مسحورکننده نقاشی‌های ایتالیایی در دوران مختلف لذت برده باشید.