ما به عنوان گروهی از معمارانی که در ایتالیا زندگی و کار می کنند، این افتخار را داشته ایم که شاهد زیبایی و عظمت آرت دکو ایتالیا باشیم.
به ما بپیوندید تا سفری به دهه بیست و سی میلادی داشته باشیم و دنیای هنر دکو را کشف کنیم – یک جنبش طراحی تاثیرگذار که معماری، هنر و دکوراسیون داخلی را متحول کرد.
در ایتالیا، هنر دکو در تمام زمینه های طراحی، معماری، طراحی داخلی، مبلمان، فونت و پوستر پیشرفت کرد.
در این مقاله، دنیای هنر دکو ایتالیایی را بررسی خواهیم کرد و تاریخچه آن، هنرمندان و طراحان برجسته و تأثیر آن بر جنبه‌های مختلف عناصر زیبایی شناسی را بررسی خواهیم کرد.
با ما همراه باشید تا شگفتی های هنر دکو ایتالیا را کشف کنیم.
آرت دکو در ایتالیا (art deco)
آرت دکو یک جنبش منحصر به فرد از سبک های جدید تزئینات هنری و معماری بود که منحصر به ایتالیا نمی شد، اما ایتالیا نقش مهمی در توسعه و گسترش هنر دکو در سراسر اروپا داشت.
در ایتالیا، هنر دکو پس از آشفتگی اقتصادی و سیاسی این کشور در دوران پس از جنگ جهانی اول شکوفا شد.
هنر دکو یا آرت نو، در ایتالیا «استایل لیبرتی» به معنی سبک آزادی نامیده می شود.
این جنبش با استفاده از مواد و طرح های مدرن و همچنین ترکیب عناصر کلاسیک از هنر و معماری ایتالیایی مشخص میشد.
آرت دکو در ایتالیا با تجمل و زرق و برق همراه بود و از آن برای تزئین برخی از مشهورترین ساختمان ها و فضاهای عمومی کشور استفاده می شد.
با ما همراه باشید تا به بررسی سبک معماری آرت دکو ایتالیایی به همراه نمونه های مطرح معماری از این سبک بپردازیم.
معماری
آرت دکو، بیشتر از همه زمینه ها، موفقیت و شکوفایی خود را در معماری ایتالیا نشان داد. این سبک معماری نشان دهنده سبکی از ساختمان‌سازی است که شیک و غیرمینیمال است. معماران آن زمان به دنبال ایجاد ساختارهایی بودند که تازه، مدرن و بر خلاف سبک های قبلی باشد.
- در ساختمان‌های آرت دکو از ترکیبی از مصالح ساختمانی مدرن و سنتی مانند گچ‌کاری، کروم، فولاد، آلومینیوم و شیشه‌های تزئینی استفاده می شد.
- در تزئینات هندسی و تزئینی از نقوشی مانند اهرام، گل‌ها و زیگ زاگ به کار برده می شد.
- جزئیات یکنواخت، طراحی منسجم، رنگ‌های متضاد پررنگ، ترکیب سیاه و سفید، طلایی و نقره‌ای و سایر رنگ‌های روشن برای ایجاد جلوه‌های بصری پر کاربرد بودند.
- طرح‌های هندسی برای تزئین پنجره‌ها و درها، اشکال تکه تکه شامل خطوط عمودی و اشکال مثلثی با نقاط پلکانی در نمای آرت دکو رایج بود.
- معماران اغلب گلدسته هایی را به گوشه و کنار ساختمان ها اضافه می کردند تا ارتفاع و جلال بیشتری داشته باشند.
تزئینات و نقش و نگارهای استفاده شده در ساختمان هایی که به سبک آرت دکو ساخته شده است، بسیار منحصر به فرد و چشمگیر هستند. در ادامه چند نمونه از کارهای شاخص معماری آرت دکو را معرفی می کنیم.
نمونه های معماری آرت دکو ایتالیایی
بیشتر سازه‌های ایتالیا دارای عناصر تزئینی و گلدار از جنبش آرت نوو هستند، اما تعداد کمی از آنها تأثیرات متقارن و پر جلوه آرت دکو را نیز دارند.معماری آرت دکو را می توان در چندین بنا و معماری مربوط به آن دوران دید. برخی از این بناها در ادامه معرفی شده اند.
منطقه کوپد (coppedè district)
منطقه کوپد مجموعه‌ای منحصر به فرد و عجیب از ساختمان‌ها و خیابانها به سبک آرت دکو است که در کنار منطقه تریست شمالی، در سالهای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ توسط جینو کوپده طراحی شده است.
این منطقه از ۱۸ قصر و ۲۷ ساختمان و ویلا تشکیل شده است که با دیوارهای پوشیده از پیچک سبز، مجسمه‌ها و مجسمه‌های مرمری، حس باشکوهی را به نمایش می‌گذارد.
از مجموعه های قابل توجه این منطقه می توان به کاخ عنکبوت و ویلای پریان، سفارتخانه، مدرسه و برخی ازساختمان های خصوصی اشاره کرد.
ساختمان‌های محله کوپده دارای نماهای پیچیده، تزئینات پرآذین و جزئیات معماری منحصربه‌فرد، مانند موجودات خارق‌العاده و چهره‌های اساطیری هستند. این محله یکی از جالب ترین و منحصر به فرد ترین مناطق شهر به حساب می آید.
پیازا مین سیو (Piazza Mincio Copped)
مین سیو میدانی است که در منطقه تریست رم، ایتالیا واقع شده است. این نام از رودخانه مین سیو گرفته شده است که از منطقه شمالی لمباردی می گذرد.
این میدان به خاطر ساختمان های آرت نوو که در اوایل دهه ۱۹۰۰ ساخته شده‌اند، شهرت دارد.
ساختمان های این مجموعه دارای تزئینات پرآذین، خطوط منحنی و نقوش گل هستند که نمونه‌ای از سبک آرت نوو و آرت دکو را به نمایش می گذارند.
حالا که با سبک معماری و ویژگی های هنر دکو در ایتالیا آشنا شدیم، آشنایی با مشهورترین هنرمندان آرت دکو در ایتالیا نیز خالی از لطف نخواهد بود.
هنرمندان آرت دکو ایتالیایی
در دوره آرت دکو ایتالیا، هنرمندان متعددی خلاقیت خود را در دسته بندی های مختلفی از جمله معماری، هنر، دکوراسیون و طراحی نشان دادند.
پس ازآشنایی با معماری آرت دکو، اکنون وقت آن است که با برخی از مشهورترین هنرمندان آرت دکو ایتالیا آشنا شوید.
جینو کوپده (Gino Coppedè)
جینو کوپده (۱۸۶۶ -۱۹۲۷) از سال ۱۹۱۷، در رم، بر روی مجموعه‌ای از ساختمان‌ها به سبک آرت نوو کار کرد که بعداً به عنوان “محله کوپده” شناخته شد. او یک معمار ایتالیایی بود که به دلیل سبک معماری منحصر به فرد و التقاطی خود از عناصر آرت نوو، گوتیک و دیگر سبک های تاریخی شهرت داشت.
علاوه بر محله کوپده، جینوکوپده تعدادی ساختمان دیگر از جمله ویلاها، کاخ ها و ساختمان های عمومی را در ایتالیا طراحی کرد. کارهای او بسیار تأثیرگذار بود و به ایجاد سبک آرت نوو در ایتالیا کمک کرد. امروزه ساختمان‌ها و طرح‌های او به دلیل زیبایی، خلاقیت و شخصیت منحصربه‌فردشان مورد تحسین قرار می‌گیرند.
جیو پونته (Gio Ponti)
جیو پونتی (۱۸۹۱-۱۹۷۹) معمار، طراح صنعتی، هنرمند، معلم، نویسنده و ناشر ایتالیایی بود که در طول فعالیت حرفه‌ای خود بیش از صد ساختمان در طول شش دهه در ایتالیا و سایر نقاط جهان ساخت.
پونتی نقش عمده‌ای در مدرن‌سازی هنرهای تزئینی ایتالیا داشت. او تعداد قابل توجهی از هنرهای تزئینی و اشیاء و مبلمان طراحی کرد که به تجدید طراحی ایتالیایی پس از جنگ جهانی دوم کمک کرد.
او همچنین رویکردی متمایز در طراحی اشیاء روزمره مانند فنجان، لیوان، چاقو و قاشق داشت.
جیو پونتی از طرفداران پر اشتیاق زندگی به سبک ایتالیایی بود. او به طور خلاقانه، علاوه بر طراحی برخی ظروف و وسایل آشپزخانه، یک چراغ استوانه‌ای را طراحی و ایجاد کرد که در نوع خود بی نظیر بود.
وسایل و تزئینات هنری بی شماری با الهام از سبک آرت دکو در ایتالیا ساخته شدند. هنرمندان سبک آرت دکو علاوه بر ساخت وسایلی مانند کارد وچنگال و لامپ، به طراحی فضاهای داخلی ، مبلمان و میز ناهارخوری نیز پرداختند. امروزه اشیا ساخته شده با این سبک همچنان بسیار چشمگیر و یونیک هستند.
در قسمت بعدی این مقاله در مورد نحوه استفاده از آرت دکو در طراحی داخلی و دکوراسیون اشیا بیشتر صحبت خواهیم کرد.
طراحی داخلی آرت دکو ایتالیایی
طراحی داخلی آرت دکو ایتالیایی یک سبک محبوب در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود که با مواد مجلل، اشکال هندسی و رنگ های غنی مشخص می شد. در دکوراسیون داخلی آرت دکو ایتالیا اغلب از موادی مانند سنگ مرمر، چوب ، شیشه و فلز صیقلی استفاده می شد.
مبلمان آرت دکو ایتالیایی اغلب با طراحی ساده و مدرن خود مشخص می شد. قطعات اغلب تا سطح زمین پایین بودند و دارای خطوط تمیز و اشکال ساده بودند. دکوراسیون داخلی آرت دکو ایتالیا اغلب دارای رنگ‌های غنی مانند طلایی، مشکی و سبز زمردی بود.
طراحی داخلی آرت دکو ایتالیایی علیرغم گرایش های مدرنیستی، جزئیات تزئینی مانند الگوهای پیچیده، وسایل نورپردازی پرآذین و مجسمه های تزئینی را نیز به نمایش می گذاشت.
استفاده از چوب براق با رنگ گرم در ساخت میزهای معمولی و میز رادیو در دوران اوج آرت دکو، تلفیقی از هنر و زیبایی بود.
آلبرگو دیورنو (Albergo diurno Venezia)
آلبرگو دیورنو بین سالهای ۱۹۲۳ و ۱۹۲۵ در میلان ایتالیا طراحی و ساخته شد. این بنا به دو بخش حمام عمومی و سالنی برای صنعتگران تقسیم می شد. آلبرگو دیورنو۸۸ متر طول و ۱۴ متر عرض داشت و مساحتی در حدود ۱۲۰۰ متر مربع را در بر می گرفت.
از در انتهای سالن میشد از راهروی مرکزی وارد بخش حمام شد. این قسمت با مجسمه برنزی الهه سلامت، ساخته شده توسط مجسمه ساز لوئیجی فابریس، تزئین شده است. راهروی مرکزی به دو راهروی حمام، اتاق گرمایش و یک خروجی ایمنی متصل بود.
ساختمان کرایسلر
ساختمان کرایسلر، واقع در منهتن، شهر نیویورک، نه تنها یک آسمان خراش معروف و مهم تاریخی است، بلکه استفاده از سبک آرت دکو را در طراحی داخلی خود به نمایش می گذارد. این شهر به عنوان نمادی از شهر عمل می کند که نشان دهنده میراث معماری و فرهنگی آن است.
ساختمان کرایسلر دارای ویژگی های قابل توجهی است، از جمله گلدسته های بلند با خطوط هندسی منحصر به فرد در بالا، الگوهای مختلف در نمای بیرونی، تزئین شده با طرح های هندسی. قله طلایی که با طرحی الهام گرفته از نیویورک طراحی شده است، به عنوان بخشی از لوگوی شرکت کرایسلر نیز شناخته می شود.
زمانی که هنر دکو در اوج خود بود، مردم از چوب براق با رنگ های گرم برای ساخت میزهای معمولی و میزهای رادیویی استفاده می کردند که نشان می داد چگونه هنر و زیبایی را می توان با هم ترکیب کرد.
حالا که با طراحی و دکوراسیون داخلی آرت دکو آشنا شدیم، به سراغ دنیای مبلمان آرت دکو در ایتالیا می رویم.
مبلمان آرت دکو ایتالیایی
مبلمان آرت دکو با الهام از سبک های هنری مانند آرت نوو و آرت دکو، با استفاده از خطوط منحنی، شکل های هندسی و مواد باکیفیت و لوکس ساخته میشد. استفاده از مواد با کیفیت و لوکس مانند مخمل و چرم، چوب و فلز با طراحی اشکال هندسی و منحنی با جزئیات ظریف و دقیق از ویژگی های سبک آرت دکو در مبلمان بود.
رنگ هایی مانند طلایی، نقره ای، سبز، آبی و قرمز با الهام از عناصر طبیعی مانند گل، برگ و پرندگان جلوه خاصی به مبلمان این دوران می بخشید.
با دیدن شکوه و تلفیق رنگ های گرم و زنده در مبلمان آؤت دکو، این پرسش ذهن را به خود مشغول میکند که چه کسانی با تفکری بسیار خلاقانه و هنری، مبلمان سبک آرت دکو را طراحی میکرده اند.
بیایید با چند هنرمند و طراح این سبک مبلمان ها آشنا شویم.
طراحان مبلمان آرت دکو ایتالیایی
در ایتالیا، در دوران آرت دکو طراحان متبحری به طراحی دکوراسیون داخلی و مبلمان پرداختند. دو مورد از مشهورترین طراحان مبلمان آن دوران کارلو بوگاتی و پیترو کیزا را بودند.
کارلو بوگاتی (Carlo Bugatti )
.jpg){kind=link}
کارلو بوگاتی (۱۸۵۶-۱۹۴۰) یک طراح و معمار ایتالیایی بود که در رشته های مختلف از جمله مبلمان، فلزکاری و سرامیک کار می‌کرد. بوگاتی به خاطر طراحی های التقاطی خود که عناصری از سبک ها و فرهنگ های مختلف مانند گوتیک، موری و ژاپنی را ترکیب می کرد، شناخته می شود.
کارلو اغلب از متریال عجیب و غریب مانند عاج، آبنوس و پوست استفاده می‌کرد و جزئیات تزئینی پیچیده‌ای مانند عناصرفلزی و شیشه‌های رنگارنگ را به کار می‌برد. طراحی مبلمان بوگاتی نیز نوآورانه و تاثیرگذار بود. او سبک منحصر به فردی از صندلی ایجاد کرد که دارای پشتی بلند و باریک بود و اغلب با کنده کاری و منبت کاری پیچیده تزئین میشد.
پیترو کیزا(Pietro Chiesa)
Out reach:
پیترو کیزا (۱۸۹۲-۱۹۴۸) معمار، طراح و شیشه‌ساز ایتالیایی و از چهره‌های برجسته جنبش هنر دکو بود. او بیشتر به خاطر وسایل روشنایی و طراحی های مبتکرانه اش شناخته می شد.
ویژگیهای آثار کیزا رویکرد مدرنیستی بود که بر سادگی، عملکرد و ظرافت تأکید داشت. او از موادی مانند شیشه، فلز و سنگ مرمر برای ایجاد طرح‌های براق و هندسی استفاده می کرد که اغلب از اشکال ماشین‌ها و اشیاء صنعتی الهام می‌گرفت.
سبک آرت دکو در طراحی فضاهای داخلی از جمله استفاده از رنگ های غنی و پر رنگ و سبک خاص طراحی مبلمان، میزناهارخوری وسایل تزئینی بسیار پرکاربرد بود.
با ما همراه باشید تا ویژگی های چشمگیر این سبک را در طراحی میز ناهارخوری نیز ببینیم.
میز ناهار خوری آرت دکو ایتالیایی
میز غذاخوری با سبک آرت دکو معمولاً میزی مستطیلی یا دایره‌ای شکل بود که با استفاده از موادی مانند چوب، شیشه یا مرمر ساخته می شد. در ساخت پایه های میز اغلب موادی مانند فلز یا چوب ساخته مبه کار می رفت و دارای عناصر تزئینی مانند اشکال هندسی یا شاخ و برگ های مخصوص سبک آرت دکو بود.
قسمت روی میزهای سبک آرت دکو دارای نقش های منبت کاری شده بودند که ازمواد متضاد ساخته می شدند، مانند میز چوبی با قسمت مرکزی مرمر یا شیشه. برخی از میزهای ناهار خوری آرت دکو نیز از عناصر مجسمه سازی، مانند پیکره های سبک یا حیوانات، در طراحی استفاده می کردند.
میزهای ناهار خوری آرت دکو اغلب با صندلی های مشابهی همراه بودند که عناصر طراحی سبک آرت دکو را مشخص می کردند. صندلی ها اغلب دارای روکش صندلی و پشتی بودند و با عناصر تزئینی مانند برنج یا کروم تزئین می شدند.
آرت دکو همان گونه که بر تک تک وسایل کاربردی در آن دوران تاثیر می گذاشت، جلوه و شکوه خود را در صنعت چاپ نیز نمایان کرد.
با ما همراه باشید تا با فونت ها وپوسترهای دوران آزت دکو آشنا شویم.
فونتهای آرت دکو ایتالیایی
در دوران آرت نوو و آرت دکو در کنار دیگر عناصر زیبایی شناختی مرتبط با این دو سبک، چند فونت نوشتاری نیز پا به عرصه وجود گذاشتند و در ایتالیا و دیگر کشورها محبوب شدند. در ادامه به دو فونت از این دوران اشاره می کنیم.
فونت فیوچرا (Futura)
یکی از فونتهای محبوب دوران آرت دکو ایتالیا فیوچرا نام دارد که در سال ۱۹۲۷ توسط پل رنر طراح آلمانی طراحی شد. .فیوچرا یک فونت صرفا ایتالیایی نیست اما فونتی شناخته شده است که در اوایل قرن بیستم ظهور کرد، با جنبش هنر دکو مرتبط شد و در ایتالیا و سایر کشورها شهرت یافت. این فونت با اشکال هندسی، خطوط تمیز و حس مدرنیته مشخص می شود و دارای حروف بزرگ با خطوط پررنگ و فرم های ساده ظرافت و پیچیدگی هماهنگ با زیبایی شناسی آرت دکو است.
فونت باهاوس (Bauhaus)
یکی دیگر از فونت های مشهور آرت دکو ایتالیایی فونت باهاوس است که در اواخر دهه ۱۹۲۰ توسط یک طراح ایتالیایی به نام ندو میون فراریو ساخته شد. فونت باهاوس نام خود را از مدرسه هنری معروف آلمانی باهاوس گرفته است و با اشکال هندسی، مینیمالیسم و ظاهر مدرن مشخص می‌شود. این فونت تداعی کننده سبک آرت دکو ایتالیا است که در دیگر کشورها به محبوبیت رسید.
استفاده از سبک آرت دکو علاوه بر صنعت نوشتاری و استفاده از فونت و فیس تایپ های جدید، در صنعت چاپ پوسترهای گوناگون نیز مشاهده می شد. در این بخش چند نمونه از این پوسترها را خواهیم دید.
پوسترهای آرت دکو ایتالیایی
پوسترهای آرت دکو در دوره ای که جنبش آرت دکو در ایتالیا در اوج خود بود مشهور شدند. پوسترها برای تبلیغ محصولات، رویدادهای مهم و معرفی خدمات مختلف طراحی شدند.
در طراحی پوسترها اغلب رنگ‌های جسورانه و اشکال هندسی استفاده می شد. پوسترهای آرت دکو ایتالیایی در توسعه سبک آرت دکو در اروپا و دیگر کشورها تأثیرگذار بودند. امروزه بسیاری از آنها در موزه ها و گالری های سراسر جهان به نمایش گذاشته می شوند.
در تزئینات داخلی سبک آرت دکو، طراحی دکوراسیون داخلی از جمله طراحی مبلمان و صندلی با بهره گیری از متریال جدید، و استفاده از این هنر در صنعت چاپ، شکوهمندی هنر در دوران آرت دکو را به تصویر می کشید.
در بخش بعد با تاریخچه جنبش هنری آرت دکو و تاثیرات آن بر سبک های معماری، هنر و شیشه گری در کشورهای جهان آشنا می شویم.
تاریخچه آرت دکو
هنر دکو
هنر دکو، مخفف هنرهای تزئینی، یک جنبش هنری و طراحی متنوع بود که در دهه ۱۹۱۰ قبل از جنگ جهانی اول در پاریس و بروکسل ظهور کرد. اصطلاح “تزیینات هنری” برای اولین بار در سال ۱۸۵۸ در فرانسه استفاده شد و طراحان مبلمان، نساجی، شیشه‌گری و سایر صنعتگران در سال ۱۸۷۵ رسماً آن را به عنوان سبکی جدید شناختند.
نام جنبش آرت دکو پس از برگزاری نمایشگاه بین‌المللی هنرهای تزئینی و صنایع مدرن در سال ۱۹۲۵ ابداع شد.
از طرف دیگر سبک آرت نوو، که در سال ۱۸۹۰ ظهور کرد و تا سال ۱۹۱۰ ادامه داشت، دارای شباهت هایی با سبک آرت دکو بود. تاکید هر دوی این سبک ها در آن دوران غلبه بر تمایز استفاده ازهنرهای زیبا به ویژه نقاشی و مجسمه سازی با هنرهای کاربردی بود.
ویژگیهای آرت دکو
پس از آن در دهه‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰، آرت دکو در اروپا بعنوان جنبشی فراگیر در زمینه معماری، هنر، طراحی و مد شکوفا شد. از ویژگیهای آرت دکو استفاده آزادانه از اشکال هندسی ، بکار بردن رنگ‌های روشن و مواد مجلل بود.
استفاده از این سبک در دهه ۱۹۳۰ در طول رکود بزرگ فروکش کرد و پس از جنگ جهانی دوم با سبک‌های کاملاً کاربردی و بدون تزئینات معماری مدرن جایگزین شد. در این زمان متریال جدید از جمله کروم آبکاری شده ، فولاد ضد زنگ و پلاستیک پر کاربرد شدند. از آن پس سبک شیک تری به نام سبک مدرن ساده سازی شده، در دهه ۱۹۳۰ ظاهر شد که دارای فرم‌های منحنی و سطوح صاف و صیقلی بود.
آرت دکو یکی از اولین سبک‌های بین‌المللی بود، اما اوج شکوفایی آن با آغاز جنگ جهانی دوم و ظهور سبک‌های کاملاً کاربردی و بدون تزئینات معماری مدرن و سبک های بین‌المللی معماری پس از آن پایان یافت.
تفاوت های آرت دکو و آرت نوو (Art Deco& Art Nouveau )
آرت دکو و آرت نوو دو سبک متفاوت از هنر و طراحی هستند که در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ ظهور کردند. این دو سبک تقریبا بطور همزمان به اوج رسیدند، به همین دلیل گاهی به جای یکدیگر به کار می روند. بنابراین در حالی که هر دو سبک با تأکید بر هنر تزئینی مشخص می شوند، از بسیاری جهات با هم تفاوت دارند.
ویژگی های آرت نوو
هنر نو یا آرت نوو، در دهه ۱۸۹۰ ظهور کرد و تا جنگ جهانی اول ادامه داشت. این سبک با فرم‌های طبیعی و منحنی‌های ظریف و خطوط بلند که اغلب از نقوش طبیعی مانند گل‌ها برگرفته شده بود، مشخص می شد. در این سبک هنرمندان از استفاده از آهن فرفورژه، شیشه و سرامیک استقبال کردند در حالیکه تاکید بر استفاده از مواد طبیعی داشتند.
ویژگی های آرت دکو
از طرف دیگر آرت دکو در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ ظهور کرد و با خطوط مرتب ،اشکال هندسی منظم و زوایای نوک تیز مشخص می شد. این سبک با مدرنیته، صنعتی شدن و استفاده از مواد غیرطبیعی همراه بود.
هنرمندان آرت دکو از موادی مانند کروم و شیشه برای ایجاد زیبایی‌شناسی براق و ساده استفاده کردند.از بسیاری جهات، آرت دکو در نتیجه افول هنر نو ظهور کرد و مهارت خلاقانه را با استفاده از تکنولوژی ترکیب کرد.
امیدواریم از این سفر به دنیای جذاب هنر دکو لذت برده باشید!
از خطوط براق و اشکال هندسی گرفته تا مواد مجلل و رنگ های روشن، آرت دکو همچنان الهام بخش طراحان و هنرمندان در سراسر جهان است.
اگرچه دوران اوج آن با شروع جنگ جهانی دوم به پایان رسید، اما آرت دکو سبکی محبوب و تاثیرگذار است که همچنان تخیل ما را مجذوب خود می کند.
بنابراین، چه از علاقه مندان به طراحی باشید و چه به سادگی از زیبایی هنر و معماری لذت می برید، شما را تشویق می کنیم که جذابیت بی انتهای هنر دکو را کشف کنید.